Mijn Gidsen namen mij mee in een groep met andere zielen in de vreugde en liefde. In de hoogste trilling en dat was een geweldig gevoel. Het was een warm bad.
En als je je hoog genoeg voelde opgeladen, dan kon je het leven wel even aan. Dus maakten we als zielen af en toe een uitstapje en ik voelde hoe ik ineens uit dat warme bad was. Meteen voelde ik het gemis. Meteen voelde ik me in een andere wereld. En even lukte het me mijn hoge trilling aan te houden, maar als snel nam het leven me met zich mee. Maar het verlangen naar die hoge trilling bleef continu bij me.
Hier lieten mijn Gidsen mij zien hoe we ons als mens voelen. In onze uiting als mens op de aarde. We voelen ons afgesneden, los, maar s’nachts, als we dromen, laad onze ziel zich weer op.